Eenzaamheid met kerst
Feestdagen brrrr of grrrrr.
Er is met al de feestdagen in december veel eenzaamheid onder de mensen.
Ook leeft er bij velen verdriet in deze maand. Dit wordt in december extra hard gevoeld, omdat het een familiefeest zou moeten zijn...... Mensen die rouwen willen het liefst een winterslaap in december en weer wakker worden ergens in januari of de lente.
Als ik terugga naar de eerste kerst na het overlijden van mijn Jurien zie ik alles zwart. Wat een vreselijke dagen, tijd kwam daar aan. Ik wilde helemaal niet gezellig doen. Ik wilde niet uitgebreid eten met alles erop en eraan. Ik wilde niets …… en toch heb ik het geprobeerd om "gezellig" te zijn. In elk geval heb ik het geprobeerd voor mijn dochter. Altijd was er die lege stoel aan tafel die ervoor zorgde dat de pijn weer opvlamde. Steeds weer die stoel, die lege plek die niet leeg mocht zijn.
Ik kan me nu achteraf echt niet voorstellen dat me dit gelukt is voor de volle 100%, want zij en ik voelden wat we voelden, ook al deden we nog “alsof” het gezellig was. Voor elkaar.
Wanneer kerst weer leuk werd voor mij?
Precies kan ik het niet zeggen. Op een kerst was het er weer. Nooit mee als voorheen, maar wel het gevoel dat het kerst mocht zijn. Nu kan ik er weer van genieten dat we samen zijn, ook al is er een lege stoel. Mijn gedachten dwalen met deze dagen af naar Jurien. Hoe zou het met hem zijn? Waar zou hij zijn?
De pijn, de scherpte is totaal anders, maar die stoel is en blijft voor altijd leeg.
Om dat volledig te integreren in mijn leven zijn er vele kersten en verjaardagen overheen gegaan. (Ja, want een paar dagen na kerst moest ik weer door hetzelfde verdriet (verjaardag) en een dag later met oudjaar weer) ….
Ik voelde me eenzaam, zo verlaten, zo alleen in die tijd, dat kan ik niet eens beschrijven. Ook al was de kamer vol mensen. Een goed gesprek zat er meestal niet eens in, want ieder denkt aan “feestdagen”.
NU denk ik elke kerst aan andere mensen die hier mee te maken hebben. Dat zijn er velen is mijn ervaring en daar probeer ik bij stil te staan. Ik geef ze in gedachten allemaal even mijn aandacht op de een of andere manier. Dat is wat kerst voor mij is. Aandacht en liefde verdelen. Een goed gesprek met hen die er zijn, rust, een filmpie en een lekker drankje met knabbeltje. Enne een klein cadeautje voor allen, want ook dat mag ik mezelf toestaan.
Ik zou wel alle eenzame mensen willen uitnodigen om te komen eten, maar helaas zit dat er niet in.
Wat wel mogelijk is doe ik. Ik geef ze even de aandacht, zodat ook zij zich gezien en gehoord voelen. Soms kan dit kleine gebaar veel betekenen voor eenzame mensen.
Wat wil jij doen met kerst?
