Coaching De Levensbron

voor persoonlijke groei en vitaliteit

Adhd, autisme, hoog gevoelig, hsp, ptss, etc.

Adhd, hooggevoelig (hsp), autisme, laag opgeleid, hoog begaafd, ptss (posttraumatische-stressstoornis), etc. 

 

De lijst met etiketjes is lang. Heel lang....

Velen voelen zich er goed bij om kinderen die etiketjes te geven. Dan heb je een diagnose, een handvat wordt er dan gezegd.

Soms verontschuldigen ouders het gedrag van hun kind door te zeggen: hij kan er niets aan doen! Hij heeft last van …… en gebruikt medicijnen etc. Dan kunnen ze zich zelfs verschuilen achter het etiketje.  

 

Wat mijn ervaring in de loop der jaren is, is het volgende: soms is die diagnose helemaal niet zo. Soms wel natuurlijk. 
Soms benadrukt het enkel wat er gebeurt, het gedrag van een kind. Gedrag kan veel zeggen, maar wil niet zeggen dat een etiketje dan helpt om dat gedrag te voorkomen, goed te praten of wat dan ook.

Wees bewust wat er  e c h t  gebeurd, is wat ik tegen ouders vertel. Er zijn ouders die me met grote ogen aankijken als ik dit vertel en als ze thuis aan de slag gaan, zien en ervaren ze wat ik bedoel.   

 

Vaak vind het betreffende kind zelf deze sticker “v r e s e l ij k”.

Alsof ze enkel dát etiketje zijn. 

Wéét dat een kind veel méér is dan een diagnose of etiketje!  

 

Ik weet, jij weet, wij weten inmiddels, dat elk kind gezien en gehoord wil worden, toch? Ook jij. Ook ik. Iedereen.

Ongeacht je leeftijd en je weet vast ook hoeveel pijn het doet als je niet gezien wordt. Als je niet geloofd wordt. Als je niet mag zijn, wie je bent! Toch?

 

Elk kind met het een of ander etiketje vraagt speciale aandacht om gezien te worden. 

Thuis, op straat, op school en juist daar zit vaak de pijn. Wie kan die speciale aandacht geven in een school? Hoe doe je dat thuis?

Een ding is zeker: deze kinderen laten zich niet zomaar wegzetten. 

Deze kinderen laten zien en horen dat ze er zijn. Je kan er niet omheen, soms letterlijk niet als ze liggen te gillen op straat of in de winkel.

 

Ik zeg: GELUKKIG ?  kun je ze niet negeren.

Niet in de klas, niet thuis. En ja, ik weet dat dit vaak veel energie kost en soms tranen of boosheid van iedereen die er mee te maken heeft. Het is niet niks als je kind het niet met je eens is en dit zo luid en duidelijk toont. 

Deze kinderen wijzen je haarfijn op wat er niet goed loopt in hun ogen. 
Deze kinderen kunnen haarfijn de zere plekken in ons opvoedings- en onderwijssysteem aanwijzen.

Ha ha, zij doen dit zelfs vol overgave en vaak niet volgens jouw handleiding ?.

Als volwassenen mag jij daarmee leren omgaan. Makkelijk? Nee, totaal niet.  

 

Ingewikkelde, onbegrijpelijke, onrechtvaardige spelregels worden met passie en hartstocht afgewezen. Onrechtvaardigheid treft hen diep en daar gaan ze tegenin. Op welke manier dan ook. 

Deze etiketje-kindjes leren door ervaring en daarom worden ze soms wel laatbloeiers genoemd. Zij hebben vooral ruimte en veel tijd nodig, dan komt het goed met ze. (Dat wil niet zeggen dat ze alles mogen natuurlijk, regels, structuur in zachtheid bieden is nodig)! 

 

Etiketje-kindjes is een betere benaming dan de term: stoorzenders, want deze hoor ik ook geregeld voorbij komen. Hoe pijnlijk is dat? Soms vertellen ze dit zelf tegen mij: mijn vader/moeder/broer/juf/ etc. noemt me een stoorzender! 

 

Deze kinderen hebben krachtige antennes om informatie op te pikken en uit te zenden. Zij bezitten een extra gevoeligheid die elk leugen, elke onechtheid ontmaskert bij ouders, bij leraren, bij iedereen. Als ze bijvoorbeeld onrechtvaardigheid of oneerlijkheid bemerken, ontstaat er ongenoegen binnen in ze. Agressie, vluchtgedrag of gestoord gedrag is dan het gevolg..... terwijl ze ALLEEN maar aangeven, dat er iets niet klopt, dat er iets onechts speelt. 

 

Bij pubers werkt dat anders uit dan bij kleintjes. Kleintjes worden vaak boos als ze thuis komen uit school, verdrietig of heel stil. Trekken zich terug tot in het extreme. 

Pubers worden gedemotiveerd, zij gaan spijbelen, grote monden geven, brutaal worden, lastig zijn, etc. 

Dat is hun manier om aan te geven dat zij het moeilijk hebben.  

Wij volwassenen willen dit dan temperen, afkappen of er tegen in gaan. Soms zelfs onder controle houden! terwijl zij zeggen: wat daar gebeurt klopt niet! 

 

Als je goed kijkt en luistert naar je kind (klein of groter) en goed met al die emoties, gevoelens, dat lastige gedrag om kunt gaan, zul je ervaren dat er mooie inzichten aangereikt worden. JOUW kind laat jouw iets moois zien. Een inzicht waar jij verder mee kunt.

Prettig? Nee, meestal niet. En toch ...... als je er goed mee om kunt gaan, leren zij je veel. Zij willen benaderd worden in wie ze écht zijn en NIET, zoals zij zouden moeten zijn volgens iemand of een systeem! 

 

Mijn advies is:

kijk en luister naar je kind, het kind spiegelt je zoveel waar je wat mee kunt. Je kunt er zelfs van leren.

 

Probeer eens zo te kijken naar je “onhandelbare” kind: wat wil hij/zij mij duidelijk maken?

Stel je hart open en oefen.

Hoe echter, eerlijker en opener jij als mens bent, hoe meer je die kinderen kunt uitnodigen om in hun eigen kracht te gaan staan.   

 

Suc6 

 

  

   jet bij Carin met boek overdracht

 verder 4

 

 luisterkindlogo

 Journey logo

 

S
Mijn eerste impuls bij jou vandaan rijdend was: ik ben kilo's lichter.................. Als een blok in slaap gevallen voor een kwartier, al voe...
vrijdag 08 april 2016