Hsp Kinderen zijn spiegels
HSP hoog gevoelig hoog sensitief
99,9% van de hoog sensitieve kinderen (hsp-ers) hebben in hoge mate behoefte aan ‘zelfstandigheid’; aan autonomie... ‘ikke zelf bepalen!’
Zeker als je een hsp-kind hebt dat ook nog eens een sterke eigen wil heeft (temperamentvol kind). Ja, hsp-ers kun je ook nog in categorieën onderverdelen.
Introvert, extravert, temperamentvol, sensatiezoekend.
Dus alle hoog sensitieven kun je niet over een kam scheren. Nee, absoluut niet, want het zijn ook net mensen. ??
Deze kinderen weten ook precies hoe ze het willen en daardoor zijn ze ‘vrij’ eigenwijs. Ze willen ‘het’ zelf bepalen én vooral ‘hoe’! Dus ga er als ouder maar aan staan. Wat ze eenmaal in hun koppie hebben ………… Deze kinderen weten heel duidelijk aan te geven wat ze nodig hebben, wat hen helpt. Dan is het aan de ouders om echt te luisteren naar wat het kind bewust of onbewust vraagt.
Wat hen absoluut niet helpt, is:
- grenzeloos toegeven
- onduidelijkheid
- wisselende boodschappen uitzenden (want die pikken ze allemaal op, ook al denk jij van niet)!
- inconsequent zijn. Absoluut niet doen.
Wat moet je dan als ouder wél doen:
- grenzen aangeven
- samenwerken met je kind
- discipline om kaders en grenzen te bewaken
- controle loslaten ……
- het vertrouwen voorleven
- aandacht en liefde in eerste plaats voor jezelf en daarna ook voor je kind.
Zonder grenzen kun je niet opvoeden en zeker niet bij deze kinderen. Onderhandelen kunnen ze als de bovenste beste, want creatief zijn ze wel en ze vinden elk gaatje wat hen naar hun doel kan leiden. Dan gaat het om samenwerken met je kind. Hoezo? hoor ik je nu roepen.
Jij wilt graag de controle over je kind EN je kind wil zelf controle over dat wat hij/zij wil doen! Snap je hem al?
Dus als jij de controle wilt houden, is er constant strijd in huis en meestal op die momenten dat jij er niet op zit te wachten.
Dus wat er van je gevraagd wordt is: dat jij gaat VERTROUWEN dat jouw kind zelf weet wat het nodig heeft en dat je kind kan aangeven wat en hoe hij/zij dit wil.
Door het samenwerken met je kind, bepaal jij de kaders en de grenzen. Je kind krijgt van jouw vertrouwen dat hij/zij het weet en voilà. De strijd is opgelost.
Is het zo simpel?
Ja, het is zo simpel, maar om zover te komen is het niet zo simpel daar gaan nog wat zweetdruppeltjes aan vooraf. Doe je dit niet, dan heb en houdt je voortdurend strijd in huis. Dat wil je toch ook niet?
Het schaadt de verbinding op lange termijn tussen jou en je kind en dat is het laatste wat je wilt.
Overleg, praat en bepaal je kaders dat geeft ook jou ademruimte en rust.
Jou kind heeft jou nodig voor die grenzen echt waar. Jij hebt dat vertrouwen nodig en samen komt het goed.
Weet dat deze kinderen veel slimmer zijn dan wij als ouders op emotioneel en spiritueel gebied.
Zij kunnen ons als ouders veel leren ……… als wij ervoor open staan.
Jij als ouder hebt meer levenservaring en daarin kun jij je kind dus begeleiden in dit grote avontuur wat vertrouwen heet.
Grenzeloos vertrouwen, onvoorwaardelijk houden van.
Als jij als ouder blijft vasthouden aan je eigen angsten, beperkingen, overtuigingen, negatieve emoties dan beperk jij je kind én jezelf in het groeien in zelfvertrouwen en vertrouwen. Dus controle loslaten over je kind is niets anders dan kijken naar jezelf hoe jij met deze dingen omgaat.
Controle loslaten is niet laten zwemmen, maar op zelfonderzoek gaan.
Als dit een onoverkomelijke zaak is voor jou, dan heb je echt een ander probleem. ?
Ga lekker oefenen, ga spelen en heb geduld.
Kleine stapjes en terugkijken en soms een stapje terug doen, dat is hoe je dit kunt gaan leren.
Vertrouw erop, het KAN! Good things take time.
