Boek VERDER rouwen
Als je in een rouwproces zit, voel je je absoluut niet veilig! Absoluut niet.
Alle veiligheid is plots onder je voeten vandaan geslagen. Zeker na een plotselinge zelfdoding.
Zo voelt het althans voor mij. Nergens is het veilig! Nergens!
Al mijn vaste oude overtuigingen, patronen zitten in mijn lijf opgeslagen.
Ze zitten diep onder water. Je ziet ze niet. Ze zijn er wel degelijk, want die ijsberg is meer dan de top.
Die oude vaste patronen helpen mij niet verder bij mijn verdriet.
Ze werken zelfs tegen me ervaar ik later in het proces.
Al die oude patronen gaan op slag leven bij de shock als ik mijn zoon dood aantref.
Andere mensen om me heen geven me het gevoel dat ik me niet veilig, gerespecteerd of gelijkwaardig behandeld voel.
Angsten komen omhoog. Angsten die ik voor die tijd niet ken. Ik ben niet veilig. Dat blijft voortdurend!
Die onveiligheid die ik voel, heeft zich vastgezet in overtuigingen. 'Ik kan me nergens veilig voelen'.
Bij nader onderzoek merk ik op dat die overtuigingen mij vroeger jaren lang beschermd hebben om te overleven.
Vertel ze dan maar eens dat dit beschermen niet meer hoeft!
Die oude patronen komen en gaan op die momenten dat ik geraakt of getriggerd word.
Of me onveilig voel, door mens of situatie.
Ze komen ongevraagd.
Als een overval.
Soms sneaky.
Hierin mijn weg vinden is een fiks leerproces.
Want wat zeggen ze nu eigenlijk?
Wat willen ze van me?
............... dit is een klein stukje uit mijn boek V.E.R.D.E.R. na zelfdoding in je gezin.
Heb je vragen, opmerkingen of wil je contact met me Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
