Rouw en terugkijken op het jaar
Terugkijken op het afgelopen jaar als je iemand verloren hebt, is moeilijk, pijnlijk en voor velen zwaar.
Wat roept terugkijken op:
terugkijken in fijne herinneringen en/of vasthouden, verder gaan of toch maar blijven staan, twijfels over zoveel dagelijkse dingen.
Het gezegde: tijd heelt wonden, vergeet het maar, tijd kan op den duur verdriet integreren, maar het is bij de meeste mensen een rauw slingerpad van rouw. Zeker in december!
Oudjaarsdag is een dag waarop teruggekeken wordt op het afgelopen jaar. Zeker bij mensen die iemand verloren hebben, want wat zal het nieuwe jaar weer brengen. Dit had ik (absoluut) niet verwacht op 1 januari 2019 etc.
Rouwen is soms terugstappen in een tijd, waarin het nog goed was, waar niets aan de hand was, waar het emotioneel een stuk rustiger was, waar de zon scheen aan een blauwe hemel, waar geen verlies was.
Durf jij en kun jij je ogen sluiten en dan terug in die tijd gaan? Het leven ervaren als toen?
Het kan maar het vergt moed EN wat is er als je je ogen weer opent?!
Juist ja, een geheel andere werkelijkheid. Een werkelijkheid die pijn doet, die donker is, die soms keihard is. Een wereld waar je misschien wel eenzaam in bent?
Rouw wordt altijd een scheidslijn in je leven als je getroffen wordt door een verlies. Er is voortaan een tijd vóór en ná het verlies.
Het zal niett meer zijn zoals voorheen, nooit meer.
Wel kunnen er dingen zeer zeker weer veranderen, maar het is niet meer hetzelfde. Nee.
Pijnlijk? Jazeker.
Het zijn voortaan twee werelden waarin je vertoeft en de kunst is om dat te omarmen en aan te pakken wat zich aandient aan verdriet, pijn, angsten, alles wat zich aandient. Gemakkelijk gezegd hoor ik je zeggen. JA, enne dat ‘recht’ heb ik ook, want ik weet dat het uiteindelijk kan.
Niet meteen, niet binnen 6 weken en misschien zelfs niet na een jaar of na twee jaar. Verlies en verdriet hebben liefde en tijd nodig.
Dus lieve mensen gun jezelf die tijd om te accepteren, te voelen, te omarmen en jezelf het te gunnen dat je verder mag gaan.
Verder zonder schuldgevoelens, verder zonder, een echt gebroken hart.
'Hoe' dat is, verder gaan zonder gebroken hart?
Daar is slechts één remedie voor: liefde.
Pure liefde voor jezelf en de overledene (want die wil ook verder)!
Door de liefde die ik voel stromen IN mij voor mijn Juriën, zal hij altijd bij mij zijn; in licht en liefde!
De verbinding is IN mij en daar kan niets of niemand aankomen … niets. Ik herinner mij hem in liefde met alles wat er was en is.
Ik zie hem als een ster hoog in de hemel die mij verlicht.
De fysieke scheiding is er voortaan altijd en de verbinding zal eveneens altijd blijven.
Op oudjaarsdag gun ik je dat je naar boven kijkt en jouw ster ziet stralen! Hij of zij is er voor jou!
Weet dat er altijd een tijd is
Om te huilen
Om te rouwen na je vrlies
EN
dat jij die tijd bepaalt!
Er daarna weer een tijd komt
om weer te lachen en te genieten
om te zingen en te dansen
in jouw tijd en tempo!
