Hsp Hsk sirene
Van ouders van hooggevoelige kinderen hoor ik ontzettend vaak dat ze zóoooo moe zijn ’s avonds.
Hier is een reden voor waar zij vaak zelf nog niet aan gedacht hebben, blijkt dan.
Als we aan de praat gaan, zijn dingen vaak al na een paar zinnen duidelijk voor me.
Ik ga dan uitleggen, waarom ik denk dat zij zo ontzettend leeg en moe zijn ’s avonds.
Als je een hsp-kind (hsk) hebt, wil dat meestal zeggen dat JIJ als ouders ook gevoelig tot hooggevoelig bent.
Soms hebben ouders daar nog nooit aan gedacht ?? EN alleen al bij het benoemen hiervan gaat vaak een zucht van verlichting door de praktijkruimte.
Als je hooggevoelig bent, neem je de hele dag door alle informatie op die tot je doordringt. Soms binnendringt zelfs.
Je ziet alles, hoort alles, ruikt alle luchtjes die voorbij komen, proeft geuren/smaken.
Je ziet bijvoorbeeld als je auto rijdt alles wat er op en naast de weg te zien is. Daarnaast houd je het verkeer voor en achter je in de gaten ... dus je overziet 'a l l e s'. Lastig, vervelend, ja misschien wel, maar bovenal vermoeiend. Of niet?
De reden dat het ongemerkt energie vreet, is dat je alles intenser beleeft en verwerkt dan ‘de ander’ die dit niet op deze manier ervaart (en waarschijnlijk niet hoog sensitief is).
Het verschil zit ‘m in de hersenen (niet in intelligentie), maar in de registratie van de belevingen! Hoezo?
Er zit een soort van filter ingebouwd in de hersenen en bij hooggevoelige personen wordt er minder gefilterd op álles wat er binnenkomt.
Zoals bijvoorbeeld geluiden, geuren, dingen die je ziet, proeft en voelt.
Bij mensen die niet hooggevoelig zijn, wordt er m e e r gefilterd en komt er m i n d e r bij ze binnen.
Soms heeft dat voordelen als ik om me heen kijk.
Echter MEESTAL ben ik blij, dat ik wel alles zo ervaar en beleef.
Het geeft een high sensitive person echt andere kwaliteiten en daar ben IK enorm blij en dankbaar voor.
Is dit altijd zo geweest? NEE, echt niet.
Ik ben wat moe geweest, heb wat verdriet gevoeld van anderen of geurtjes geroken waar ik misselijk van werd, de chaos in mijn hoofd daardoor gevoeld. Daarnaast kwam het ook voor, dat ik plotseling geprikkeld of verdrietig raakte van iets of iemand, brrr en zo kan ik nog wel een aantal dingen opnoemen.?
Ik heb echter geleerd hiermee om te gaan en het in te zetten als kwaliteiten die NU bij mij horen. De valkuilen leren zien en voelen daar ben ik mee bezig gegaan. Ging dat moeiteloos en snel? Nee, want je weet: een hooggevoelig persoon heeft TIJD nodig om dingen te verwerken.
Alles komt intenser binnen (bijvoorbeeld een keihard geluid waar je van schrikt).
Degene die dat geluid produceert of veroorzaakt, heeft daar zelf geen last van, maar ik dus wel.
Voor de ander is het 'maar een geluid’. Voor mij zijn bijvoorbeeld geluiden erg moeilijk in te passen in mijn leven.
Ik heb een periode gehad, waarin ik veel overlast van een bovenbuurman had, ik kon er niet van slapen, eten en was daar de hele dag mee bezig. Vreselijk want zelfs werken lukte me niet meer.
Ook ’s nachts hoorde ik die geluiden. Hij ging dag en nacht door. Deze man sliep nooit (later begreep ik waarom niet).
Wat gebeurder er met mij?
Het sloeg bij mij mijn bestaansbodem onder me vandaan. Ik voelde me in mijn eigen huis niet meer veilig!
Hoe erg is dat niet, als je je in je eigen huis niet veilig kunt voelen ... pffff.
Toen ben ik aan de slag gegaan met sessies bij anderen en tijdens verdere opleidingen heb ik geleerd het toe te passen.
Ik weet nu wat ik kan doen, hoe ik dat mag doen en 99,9% lukt het me. Dat andere stukje geeft aan dat ik ook een mens ben. ?
Ik ben alert waar ik heen ga (en waar ik absoluut niet naar toe ga). Als ik weet dat ik ergens kom waar veel geluid is, neem ik oordopjes mee.
Ook pas ik oefeningen toe en let ik vooral op mijn lijf.
Controle over alle geluiden hebben lukt me niet, beetje raar, maar waar.?
Bijvoorbeeld: als ik op de fiets zit, ergens loop en er plots een ziekenauto voorbij komt met gillende sirene, dan slaat mijn zenuwstelsel totaal op drift.
Ik ga dan spontaan huilen. Heb ik dat onder controle? Vroeger niet, nu stukken beter.
Als ik hem nu in de verte al aan hoor komen (mijn gehoor is dus super, heb echt geen gehoorapparaat nodig ?) dan kan ik me voorbereiden.
Dan lukt het me om het geluid buiten me te houden. Zit de ziekenauto achter of naast me en zet de chauffeur dán de sirene aan …. dan is het gedaan met me, en ik huil!
Ja en dat mag van mij dan, ik ben een gevoelig mens en weet dat er iemand in nood is. Ik voel wat die ander voelt.
Dat is een eigenschap van HSP dat je onbewust energie en stemmingen uit je omgeving oppikt.
Erg? Nee, nu niet meer. Ik weet nu hoe ik het kan reguleren.
Vermoeiend? Jazeker EN ik heb de kunst ontdekt HOE ermee om te gaan.
Het is een levenskunst om om te gaan met hooggevoeligheid.
Je leeft in het NU en soms of vaak word je getriggerd. Om hier mee te leren omgaan daarin kan ik je begeleiden.
Ik noem het van KLACHT naar KRACHT!
Hoe fijn zou dát wel niet voor jou of je kind(eren) zijn als je in je KRACHT komt te staan?
