Verwachtingen
Heb jij verwachtingen?
Waarvan? Van wie?
Wat zijn jouw verwachtingen?
Ik roep altijd dat verwachtingen hebben niet handig is. Hoezo, hoor ik dan vaak.
Het levert bijna altijd verdriet op. Bij verwachtingen stoot je je neus.
Want wie kan er nu voldoen aan JOUW verwachtingen?
Heb jij jouw verwachtingen uitgesproken? Of denk je dat de ander ze van je gezicht kan aflezen? Volwassenen lukt dat meestal niet (meer).
Nou al spreek jij het niet uit, kinderen kunnen het tussen de regels door lezen en voelen! Ze lezen het van je gezicht af zonder dat jij iets zegt. Dit kan voor kinderen pijnlijk en moeilijk zijn. Weet dat je bij verwachtingen de druk hoog opvoert. Voor jezelf en voor degene die het waar mag gaan maken.
Zo zie je dat verwachtingen veel vragen oproepen.
Zijn het verwachtingen van dingen die jij van de ander verlangt?
Kinderen voelen dat haarfijn aan, zonder dat er iets uitgesproken wordt.
Zeker als het w e l uitgesproken wordt. Papa, zou het geweldig fijn vinden als jij ….. Mama vindt het fijn als jij ….. vul maar in.
Het klinkt gewoon als je zo'n zin uitspreekt, echter de lading die eronder zit, kan veel veroorzaken. Het kan een eigen leven gaan leiden.
Als er van jou verwacht wordt dat je later een aannemersbedrijf overneemt, omdat je vader dat heeft, kan het zwaar tegenvallen als jij graag gaat werken in de mode bijvoorbeeld. Of als je moeder verwacht dat jij net zo handig of zuinig bent in het huishouden als zij, kan dat tegenvallen. Of als je denkt of zegt: mijn kind moet gaan studeren, want ik heb die kans vroeger niet gehad.
Dus wees voorzichtig met het uitspreken van jouw verwachtingen naar je kinderen toe. Je legt de lat onbewust hoog voor ze. Soms doen ouders dit bewust, want zij hebben de zaak opgebouwd en .....
Wat wil jij als kind vanuit je hart?
Daar wordt dan niet om gevraagd. Jij (dat kind) mag hun droom, wens waarmaken. De droom van je ouders.
Misschien niet eens jouw droom.
Kun of wil jij dan niet voldoen aan die verwachting, dan kan er verdriet zijn bij een van de ouders. Of ruzie zelfs. Hierdoor kunnen vele obstakels ontstaan.
Mijn insteek is altijd: je kan beter hopen dat er iets gebeurt dan v e r w a c h t e n.
Je hoopt dat je kind eens zegt, dat hij of zij jouw bedrijf over wil nemen. Of dat het rechten wil gaan studeren. Of psychologie of wat dan ook. Stuur niet alstublieft. Niemand wordt daar gelukkig van, echt niet.
Het kan soms ver gaan, die verwachtingen voelen. In sommige gevallen wordt door de hoge druk (van een verwachting) de regelfuncties in de hersenen bij een kind overvraagd. Zeker als een kind hooggevoelig of hoogbegaafd is. Dan kan het voor een kind een zware last worden.
Dat wil je toch niet als ouder? Wat jij?
