Coaching De Levensbron

voor persoonlijke groei en vitaliteit

Tijd heelt alle wonden

Tijd heelt alle wonden wordt er vaak geroepen!


Ik vraag me dat af …. Is dat zo? 

 

De pijn wordt echt niet minder door deze uitspraak.

Integendeel, het kan zelfs een keiharde leugen zijn.

Waarom wordt dit dan gezegd?

Men denkt dat men zo troost EN dat dit de pijn verzacht.

 

Dat klopt naar mijn mening echt niet. Maar wat klopt er dan wél van de tijd? .... volgens mij!


Voor mijn gevoel heeft het niets met tijd te maken, wel met accepteren.

De ene rouwende kan het eerder accepteren dan de andere.

Zelf is mijn ervaring dat je met de pijn, de leegte kunt leren omgaan.

Het “gat” dat ontstaan is, wil je echt niet opvullen, want niemand kan je geliefde vervangen. Niets of niemand. Ook TIJD niet!

 

Als je zover bent dat je de dood (je verlies) hebt geaccepteerd, dan kan het verdriet verzachten. Het gevoel van gemis en verdriet zal op den duur een onderdeel van wie jij bent worden. Het kan verweven met je dagelijkse leven, maar is dat helen door “de tijd”?

 

Het “gat” dat je aankijkt vanuit je hart, dát wat voelbaar is, kan onderdeel van je bestaan worden.

Overigens is het geen echt “gat”, maar een echte leegte, een lege ruimte. Een echt gemis.

Zweverig?

Ik zal het je uit leggen: in het begin bezocht ik die lege ruimte heel vaak. Die pijn die ik voelde in mijn hart die was niet te missen.

Elke keer als ik mijn kind mistte, voelde ik mijn hart. Er was geen ontkomen aan. Ik ging met volle aandacht naar die plek toe en voelde wat er wás en wat er kwam.

Het was een plek waar ik naast de pijn ook energie voelde. In het begin voelde ik daar weinig van, later meer en meer. Ik kreeg daardoor energie en dat gaf me weer moed, die me sterkte.

 

Het was een plek in mijn hart, waar ik samen met mijn zoon alleen was.

Geen andere mensen die iets van mij moesten, waarvan ik niet mocht huilen, waarvan ik niet langer mocht …….

Niets van dit alles waarom ik sterk moest zijn, nee, het was onze ruimte. DE pure plek waar ik met mijn Juriën kon praten, waar ik hem vertelde dat ik hem zo miste, hem mijn zorgen vertelde. Waar ik huilde EN een plek waarvan ik opknapte als ik er geweest was. Alles was in mij!

 

Waar is die plek?

NU komt het voor iedereen: die plek zit ergens in je lichaam.

De ene keer kun je die plek makkelijker voelen dan de andere keer. De ene keer laat hij je duidelijk voelen waar hij is. De andere keer is het wat moeilijker. Als je in dit “gat” kunt “verdwijnen”, kom je op een plek van stilte in jezelf. Daar heb je niets en niemand nodig op dat moment. Jij alleen in dat lege gat, in die ruimte …… Het is een rustgevende plek en je hebt niets anders nodig. Een plek waar jij je inzichten kunt ververwerven. (lichaamswerk).

 

Soms kan het voelen alsof je de marathon moet lopen om er te komen, of als een zware opgave. Eén ding helpt je daarbij: oefening brengt jou daar! Als je je lichaam kunt voelen, dan weet je al gauw waar die plek in jezelf is. De pijn komt je tegemoet en daar mag je naar toe. Die enorme pijn om je geliefde.

Ik voelde die plek en in het begin deed die enorm veel pijn. Ik had het gevoel dat het een gebroken hart was. En ik wilde dat voelen, want dan was Juriën niet dood. Daarom is dat “lege gat” zo belangrijk, daar zit je geliefde in. Pijn die er mag zijn, want in mijn geval is Juriën er niet meer. Ik kan hem niet meer fysiek vasthouden, maar in mijn hart mag hij blijven! Voor altijd en eeuwig.

 

Ik heb het allesomvattend verdriet kunnen omarmen en ervoor kunnen gaan, maar de tijd heelt niet zomaar alle wonden! Bewust met al je pijn aan de slag gaan, dat heelt je. Niet de tijd. JIJ heelt jezelf. Met alle kracht en hoop in je. Ik wens je een stevige omarming met veel liefde, kracht en verzachting. 

 

  

   jet bij Carin met boek overdracht

 verder 4

 

 luisterkindlogo

 Journey logo

 

Rian
Kracht en zachtheid in EEN persoon, dat heb ik gezien bij Henriette. Ze luistert zonder oordeel, onbevangen en in openheid. Ze kan mijn grenzen en haa...
woensdag 12 december 2018