Het help syndroom
Vandaag wil ik graag iets met je delen over acceptatie en het omarmen van alles wat er in je is.
Ik kreeg afgelopen weken geregeld uitnodigingen voor netwerkbijeenkomsten. Ik zei: “dank je wel, ik kom niet”!
In het begin toen ik mijn praktijk De Levensbron startte, ging ik nog wel eens naar een netwerk bijeenkomst.
Ik werd er gillend gek, sorry hoor.
Je moest dan in no-time (elevatorpitch) vertellen wie je was en wat voor werk je deed.
Wát ik daar allemaal niet hoorde: het ene succesverhaal na het andere, hoe goed ze allemaal wel niet waren, wat een uitvinding zij wel niet hadden gedaan EN hoe goed zij mensen kunnen HELPEN!
Hier gaat mijn stukje over.
Het woord ‘helpen’ maakt me allergisch en misschien heb jij er nooit bij stilgestaan, maar ik vind het een vreeeselijk woord, een van de velen! (loslaten, een plekje geven, rouw verwerken)!
In mijn ogen is iemand dan bezig met bevestigd te krijgen, oftewel, de sociale goedkeuring te krijgen van de ander.
Zijn mensen zich dit bewust? Soms wel, vul ik even in, meestal niet.
Het is hetzelfde op Social Media waar iedereen zo goed is en wie laat zich kwetsbaar zien?
Wie meldt dat er iets totaal geflopt is? Of dat hij/zij failliet is gegaan?
Nee, iedereen doet zich voor als een kanjer en weet dat er vele kanjers tussen zitten hoor, maar wees scherp op dat wat je leest of hoort!
Wat ik heel vaak voorbij hoorde komen was “Ik help” mensen met ….
We willen blijkbaar zo graag iemand zijn die helpt.
Eentje van de ‘pitchers’ heb ik specifiek onthouden, omdat die zoveel indruk (negatieve) op me maakte:
“Ik werk met stervenden en de nadruk lag bij “IK” …. niet bij de mensen, dat hoorde ik overduidelijk.
Ik ging later met haar een gesprekje aan en toen bleek dat haar hart niet bij de mensen lag, maar bij haar rol die ze als verzorgende speelde. Ego?
Ik miste vooral haar passie voor de mensen die bijna dood gingen, want ze vertelde steeds alleen maar hoe goed ze wel niet was.
Niet hoe ze omging met die kwetsbare mensen, wat ze deed met die mensen, wat ze vertelde, of ze luisterde, of ze masseerde, of ze ....
Ze kan misschien wel heel goed zijn, dat weet ik absoluut niet en dat kan ik zeker niet bevestigen.
Echter de manier waarop zij het vertelde, zette mij aan het denken. Ik dacht: Stel ik lig daar dood te gaan, wat zou ze met me doen of laten?!
We hebben allen een hart en we zijn van nature geneigd om mensen te ‘helpen’ dat is een feit. Niks mis mee.
Meestal is onze eerste reactie op het horen van iemands moeilijkheden om te proberen ze op te lossen.
Met de bovenste beste bedoeling natuurlijk, ook al kun je daardoor soms ongelooflijk ongevoelig overkomen op de ander.
Wat doe je ALS je zo graag wilt helpen?!
Voor mij is de defenitie van 'helpen en oplossen' de volgende:
- Helpen = iemands lijden willen verminderen (of zelfs af willen pakken door een 'goedbedoeld
'advies', cliche of actie)
- Oplossen van 't probleem = de ander jouw mening op willen leggen of ongevraagd advies geven,
zodat JIJ je minder hulpeloos voelt bij de situatie.
Die beiden zijn niet wat mijn missie is, waar mijn hart ligt.
Wat ik probeer te bewerkstelligen met mijn cliënten, is dat zij zelf door hun pijn heen gaan. (Soms is dat worstelen, soms is dat zo klaar).
Dat zij kunnen ZIJN met wat onprettig, ellendig, pijnlijk, verdrietig, angstig, boos of woedend is.
Dit geeft toegang tot iemand zijn hulpeloosheid en hopeloosheid. Daar dan doorheen komen en ermee kunnen ZIJN ... dat biedt ruimte.
Dat geeft lucht, waardoor zij het zelf kunnen omarmen oftewel accepteren.
Als zij zelf hun “lijden” kunnen aanraken, kunnen ze een liefdevolle reactie hiervan waarnemen in zichzelf, in hun lijf.
Dat is intrinsieke rust, altijd waar te nemen! Hoe groot of hoe klein dat gevoel ook is.
Je lijf neem je overal mee naar toe, dus is altijd bij ‘de hand’ als je het nodig hebt. Overal!
Je kan het ter plekke inzetten als iets je raakt.
Hierin dien en begeleid ik mijn cliënten! En dat is niet ‘helpen’ of ‘oplossen’ in mijn ogen.
Wat zeg je hiervan, want daar ben ik natuurlijk reuze benieuwd naar ? laat het me gerust weten Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
